การขยายความหมาย (ภาคสอง) : ว่าด้วยเรื่อง “นามนัย”

นามนัย หรือ Metonymy เป็นกระบวนการในการขยายของความหมายลักษณะหนึ่ง โดยกระบวนการขยายความหมายแบบนามนัยนี้จะเป็นการนำสิ่งหนึ่งไปแทนอีกสิ่งหนึ่งซึ่งสิ่งที่นำมาแทนนี้จะต้องเป็นสิ่งที่ใกล้กัน กล่าวคือมีความเกี่ยวเนื่องหรือสัมพันธ์กัน รูปแบบของ Metonymy มีหลากหลายรูปแบบ เช่น

1. Container for Contained

คือลักษณะของการใช้สิ่งที่มีลักษณะเป็นภาชนะบรรจุ (Container) แทนสิ่งที่ถูกบรรจุ (Contained)

ตัวอย่างเช่น ห้อง 102 ยังไม่จ่ายค่าน้ำค่าไฟเลยเดือนนี้

จากตัวอย่างจะเห็นว่าเป็นการนำเอาสิ่งที่มีลักษณะเป็นภาชนะ มีขอบเขตในที่นี้คือ ห้อง 102 มาแทนสิ่งที่อยู่ภายใน ซึ่งก็คือ คนที่อยู่ในห้อง ความหมายตรง(literal meaning) ของห้อง 102 คือ ห้องพักหมายเลข 102 ส่วนความหมายที่นำคำว่า ห้อง 102 มาแทนที่ คือ คนที่พักในห้อง 102

2. Represented Entity for Representative

คือการใช้สิ่งหนึ่งเป็นตัวแทนของสิ่งที่ต้องการกล่าวถึง

ตัวอย่างเช่น ไทยบุกชนะปาเลสไตน์ 2-0

จากตัวอย่าง ไทย และ ปาเลสไตน์ เป็นสิ่งที่ถูกใช้เป็นตัวแทนของ นักกีฬาฟุตบอลทีมชาติไทย และ นักกีฬาฟุตบอลทีมชาติปาเลสไตน์ ที่ชนะและแพ้ ตามลำดับ

3. Whole for Part

คือการใช้สิ่งที่เป็นส่วนใหญ่(Whole)แทนสิ่งที่เป็นส่วนหนึ่ง(Part)ของสิ่งนั้น

ตัวอย่างเช่น ครูขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ

จากตัวอย่างใช้คำว่า ห้องน้ำ ซึ่งเป็นส่วนใหญ่ (Whole) แทน ส้วม ซึ่งเป็นส่วนหนึ่ง(Part) ของห้องน้ำ Metonymy แบบนี้จะแตกต่างจากแบบ Container for Contained ตรงที่แบบ Container for Contained สิ่งที่ถูกแทนไม่ต้องเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่นำมาแทน

4. Part for Whole

คือการใช้สิ่งที่เป็นส่วนหนึ่ง(Part) แทนสิ่งที่เป็นส่วนใหญ่ (Whole)

ตัวอย่างเช่น ไม่เห็นหน้าเลยนะหมู่นี้

จากตัวอย่าง จะเห็นว่าคำว่าหน้าซึ่งเป็นส่วนหนึ่ง (Part) ของร่างกาย ถูกใช้แทนร่างกาย (Whole) ในที่นี้ ไม่เห็นหน้าไม่ได้หมายความว่าไม่เห็นเพียงหน้าแต่หมายถึงไม่ได้เจอกันเลย ก็ไม่เห็นทั้งตัวนั่นแหละค่ะ

จากตัวอย่างเมื่อกล่าวถึง Metonymy แล้ว สิ่งหนึ่งที่น่าจะกล่าวถึงควบคู่กันไปด้วย คือ อนุนามนัย (Synecdoche) ซึ่งมีความคล้ายคลึงกับ Metonymy คือการนำสิ่งหนึ่งไปแทนสิ่งหนึ่งจะแตกต่างกันเพียง Synecdoche จะเน้นการใช้สิ่งที่มีความหมายเฉพาะ (Specific) แทนสิ่งที่มีความหมายทั่วไป (Generic)

ตัวอย่างเช่น พี่ : พี่ฝากซื้อมาม่าซองหนึ่งสิ

น้อง : เอาอะไรดีล่ะ

พี่ : เอาไวไวสูตรดั้งเดิมแล้วกันนะ

จากตัวอย่างคำว่า มาม่า เป็นคำที่มีความหมายเฉพาะ (Specific) ซึ่งหมายถึงยี่ห้อของบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปยี่ห้อหนึ่งแต่ถูกนำมาใช้ในความหมายทั่วไป (Generic) กล่าวคือใช้แทนบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปทั้งหมด

จากบทความที่แล้วเราได้กล่าวถึงเรื่องของการขยายความหมายแบบอุปลักษณ์ (Metaphor) ไปแล้วจะเห็นว่า Metonymy จะมีความแตกต่างจาก Metaphor ตรงที่ Metonymy จะไม่มีการถ่ายโยง (transfer) คุณสมบัติของสิ่งหนึ่งไปยังอีกสิ่งหนึ่ง กล่าวคือ Metonymy จะเกิดขึ้นภายในวงความหมาย (Domain) เดียวกัน จะไม่มีการถ่ายโยงความสัมพันธ์ข้าม domain เหมือนกับ Metaphor นั่นเอง

อ้างอิง

http://en.wikipedia.org/wiki/Metonymy

การเปรียบเทียบความหมายของ tam33 (ตำ)

                ในฐานะที่เราทุกคนรู้ว่า คำพื้นฐานพัฒนาไปตามกาลเวลามักจะเกิดการเปลี่ยนแปลงทางความหมาย ล้วนเนื้อหาและส่วนต่อขยายของคำเปลี่ยนไปจากเดิม บางคำความหมายกว้างขึ้น บางคำความหมายแคบลง บ้างคำความหมายเดิมสูญเสียไปแล้วมีความหมายใหม่เข้ามาในตัว ต่อไปนี้ผู้เขียนจะเปรียบเทียบความหมายของ tam³³ (ตำ) ในภาษาจว้างและภาษาไทย ซึ่งเป็นคำพื้นฐานในทั้งสองภาษา

                ถ้าจะวิเคราะห์ความหมายของคำ ก่อนอื่น ต้องวิเคราะห์หน่วยความหมายดั้งเดิมทุกหน่วย อย่างละเอียด หน่วยความหมายของคำว่า tam³³ (ตำ) มีทั้งหมดดังนี้

            ๑. ในทาง semantics   tam³³เป็นเหตุการณ์ ก็คือevent ความเสถียรของเวลาต่ำกว่าสิ่งของentity หรือว่าคำนาม

               ๒.วิธีการกระทำเบื้องต้น คือ พื้นผิวของสิ่งของสองอย่างสัมผัสกัน 

            ๓.ในเหตุการณ์ต้องมีผู้กระทำกับผู้รับผลมาเข้าร่วม

               ๔.ความต่อเนื่องของการกระทำ

               ๕.การใช้แรงในการกระทำ

              ต่อไปนี้ผู้เขียนจะอภิปรายความคล้ายและความแตกต่างคำคำเดียวในสองภาษา

              ๑. สาเหตุที่เราสามารถกำหนดสองคำในสองภาษาเป็นสายพันธุ์ของคำเดียว ยกเว้นแต่ความสอดคล้องในทางเสียง ยังเป็นเพราะว่าความหมายพื้นฐานของคำได้เก็บรักษาไว้ หน่วยความหมายพื้นฐานของ tam³³(ตำ)ในภาษาจว้างและภาษาไทยคือ ความเป็นเหตุการณ์(event) และพื้นผิวของสิ่งของสองอย่าง(หรือมากกว่าสอง)สัมผัสกัน อย่างเช่น  tam³³hau²⁵   (ตำข้าว เพื่อปอกเปลือกข้าวออกไป)ในภาษาจว้าง มีความหมายเหมือนกับtam³³phrik⁵⁵ (ตำพริก) ซึ่งหมายความว่า “ทิ่มลงไปเรื่อยๆอย่างแรง”

             ๒.ในภาษาไทย tam³³ (ตำ) มีผู้กระทำเป็นสัตว์ที่มีเขาและของแข็งที่มีรูปร่างเป็นแถบหรือราง เป็นคน สัตว์ที่ไม่มีเขา หรือพยานหนะไม่ได้ แต่ในภาษาจว้าง tam³³ (ตำ) มีผู้กระทำเยอะกว่าภาษาไทย สามารถเป็นคน สัตว์หลายชนิด ของแข็งหรือพยานหนะได้ ยกตัวอย่าง

te:⁵¹   ʔou⁵¹   fuŋ²³¹   tam³³                ku:⁵¹                      เขาเอามือมาแตะฉัน

เขา   เอา      มือ       แตะ(ตำ)       ฉัน

 ma:²⁵       tam³³                         ɕi:ŋ²³¹                                      หมาชนกำพง

หมา      ชน(ตำ)       กำพง

ɕɯ:²³¹   to:²¹    tam³³                                                          วัวสู้กัน

วัว       ต่อ     ตำ

ʔou⁵¹   fai²⁵       pai⁵¹      tam³³                                     ใช้ไม้ตำ

เอา     ไม้      ไป        ตำ

ɕe:³³  to:²¹   tam³³                                                                                            รถชนกัน

          รถ      ต่อ     ชน(ตำ)            

               ๓.ในภาษาไทย ตำ หมายความว่าทิ่มลงไปเรื่อยๆอย่างแรง การกระทำมีความซ้ำและความต่อเนื่อง ในภาษาจว้าง ตำ มีความซ้ำก็ได้ เป็นการกระทำที่เป็นครั้งเดียวก็ได้  เช่น

        te:⁵¹    ʔou⁵¹       ɫəw⁵¹         tam³³         fuŋ²³¹    ku:⁵¹  ba:t²¹  deu⁵¹        เขาเอาหนังสือตีมือฉันครั้งหนึ่ง

               เขา   เอา     หนังสือ  ตี(ตำ)    มือ       ฉัน   ครั้ง   หนึ่ง

                    ๔.การใช้แรงของคำว่า tam³³ (ตำ) ในภาษาจว้างสามารถเป็นการใช้แรงเยอะและการใช้แรงน้อยทั้งสองอย่างซึ่งที่มันต่างจากภาษาไทย

           ตัวอย่างที่มีการใช้แรงเยอะ

to:³³  tam³³ (ตำกัน ต่อยกัน)                   ɕe:³³ tam³³ hun²³¹ ta:i⁵¹ pai⁴²        รถชนคนตาย

ต่อ   ตำ                                      รถ  ชน    คน     ตาย ไป

ตัวอย่างที่มีการใช้แรงน้อย

ku:⁵¹   ṃ    ma:i³³ hun²³¹    ʔou⁵¹    ho:⁴⁵       pai⁵¹     tam³³              ɫəw⁵¹                          ku:⁵¹   。

          ฉัน   ไม่   ชอบ  คน     เอา   ของ    ไป   ติด(ตำ)  หนังสือ     ฉัน

        (ฉันไม่ชอบคนอื่นเอาของไปติดกับหนังสือของฉัน)

                   ๕.tam³³ ในภาษาจว้างยังหมายถึง เจอหรือพบ ซึ่งเป็นความหมายใหม่ที่เป็นการเปรียบเทียบจากหน่วยความหมายดั้งเดิม”พื้นผิวสิงของสัมผัสกัน” เช่น

                  bo:⁵¹       na:n²³¹     ṃ   to:⁵¹      tam³³              ɕa:u⁵¹nəi²⁵             pat²⁵          ʔjen⁵¹         law²³¹

          หลาย นาน    ไม่ ต่อ   เจอ(ตำ)     เดี๋ยวนี้        เป็น      อย่าง   ไร

         ( นานๆไม่ได้เจอกันแล้ว ช่วงนี้เป็นอย่างไรบ้าง)

                     ตามคำอภิปรายข้างต้น ความหมายของคำว่า tam³³ กว้างกว่า ตำ ในภาษาไทยเป็นอย่างมาก รวมความหมายหลายคำเข้าไปในตัว เช่น ชน แตะ ติด เจอ พบ ทั้งนี้แสดงให้เป็นว่าจำนวนคำของภาษาจว้างกำลังลดน้อยลง

การขยายความหมาย : อุปลักษณ์เชิงมโนทัศน์ในนวนิยายไทย

การขยายความหมาย คือการทำให้ความหมายของคำหรือวลีขยายออกไปจากเดิม ซึ่งวิธีการใชการขยายความหมายนั้นมีมากมาย ในที่นี้จะกล่าวถึง 2 วิธีในการขยายความหมาย ได้แก่ อุปลักษณ์เชิงมโนทัศน์ และนามนัย โดยในบทความนี้จะเริ่มต้นที่อุปลักษณ์เชิงมโนทัศน์กันก่อน คอละครหลงรักละครเพราะบทบาทที่ถึงพริกถึงขิงของดารานักแสดงฉันใดคอนิยายก็หลงรักนิยายเพราะภาษาที่ถึงอกถึงใจของนักเขียนฉันนั้น ที่กล่าวเช่นนี้เพราะนิยายหรือนวนิยายที่เราอ่านๆกันมีความโดดเด่นในเรื่องของการใช้ภาษาที่สละสลวยและที่ขาดไม่ได้เลยคือการใช้ภาษาเชิงเปรียบเทียบหรือที่เรียกกันว่า อุปลักษณ์ (Metaphor) Lakoff (อ้างใน Cruse, 2004 : 201-203) กล่าวถึง อุปลักษณ์(Metaphor) ไว้ว่า อุปลักษณ์ เป็นเรื่องของความคิด เรียกว่า “อุปลักษณ์เชิงมโนทัศน์” (Conceptual metaphor) ซึ่งการเปรียบเทียบแบบอุปลักษณ์ประกอบด้วย 1. วงความหมายต้นทาง (Source domain) ซึ่งจะมีลักษณะที่เป็นรูปธรรม 2. วงความหมายปลายทาง (Target domain) ซึ่งจะมีลักษณะเป็นนามธรรม ทั้ง 2 domains จะมีความสัมพันธ์โดยมีทิศทางการถ่ายโยงความหมาย(Mapping relations หรือ Correspondences) จากวงความหมายต้นทาง(Source domain) ไปยังวงความหมายปลายทาง (Target domain) (Lakoff & Johnson 1980 : 4 อ้างในศุภชัย ต๊ะวิชัย, 2549 : 1)

การขยายความหมาย(Extension Meaning) คือการเกิดความหมายใหม่ที่ขยายออกไปจากความหมายเดิม ซึ่งกลวิธีในการขยายความหมายมีหลากหลายวิธี ดังจะยกกลวิธีในการขยายความหมายมาแสดงไว้สัก 2 วิธี คือ อุปลักษณ์เชิงมโนทัศน์ และ

การถ่ายโยงความหมาย (Correspondences) มี 2 ลักษณะ คือ 1. การถ่ายโยงความหมายแบบภวสัมพันธ์ (Ontological Correspondences) คือ ความสัมพันธ์ระหว่างวงความหมายต้นทางและวงความหมายปลายทาง 2. การถ่ายโยงความหมายแบบญาณสัมพันธ์ (Epistemic Correspondences) คือ การอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างความรู้ของวงความหมายต้นทางกับวงความหมายปลายทาง ( ศุภชัย ต๊ะวิชัย, 2549 : 36-44)

นอกจาก Lakoff แล้ว ยังมีผู้ที่ศึกษา metaphor อีกคือ Ullmann (1962 : 213 อ้างใน ศุภชัย ต๊ะวิชัย, 2549 : 30) ที่แบ่งโครงสร้างของอุปลักษณ์ออกเป็น 2 ส่วน ได้แก่ สิ่งที่ถูกเปรียบ (Tenor) และแบบเปรียบ (Vehicle) สิ่งที่ถูกเปรียบ หมายถึง ความคิดที่ต้องการนำเสนอหรือเนื้อหาที่นำมาเปรียบเทียบ ส่วนแบบเปรียบ หมายถึง รูปภาษาที่ใช้เปรียบเทียบเพื่อสื่อให้เห็นถึงความคิดที่นำเสนอ

สำหรับบทความนี้จะกล่าวถึงการถ่ายโยงความหมายแบบภวสัมพันธ์ (Ontological Correspondences) ก่อน และเพื่อให้เห็นภาพของอุปลักษณ์มากขึ้นจึงแสดงลักษณะของการถ่ายโยงความหมายไว้ดังแผนภาพต่อไปนี้

จะเห็นว่าการขยายความหมายแบบ metaphor จะมีลักษณะการถ่ายโยงความหมายจาก domain 1 (source domain) ไปสู่ domain 2 (target domain) เสมอ

มาดูตัวอย่างการถ่ายโยงความหมายแบบภวสัมพันธ์กันดีกว่า

“เมล็ดพันธุ์ความเกลียดชังที่หว่านไว้ในอดีตกำลังส่งผลให้เห็น”(เพรงเงา ,2540 : 119)

จากตัวอย่างจะเห็นว่าคำที่เป็นอุปลักษณ์เชิงมโนทัศน์คือ คำว่า เมล็ดพันธุ์ ซึ่งปกติจะหมายถึง “ส่วนภายในของผลไม้ที่เพาะขึ้นเป็นต้นได้, สิ่งที่จะเป็นพันธุ์ต่อไป” (ราชบัณฑิตยสถาน, 2542) แต่เมื่อปรากฎในปริบทนี้มีความหมายที่ขยายจากเดิม เมื่อดูจากตัวอย่างสามารถสรุปได้ว่า วงความหมายต้นทาง (Source domain) คือ พืช ส่วนวงความหมายปลายทาง (Target domain) คือ ความเกลียดชัง ในที่นี้มีการเปรียบ 4 แบบ คือ

1. เปรียบสาเหตุของความเกลียดชังกับเมล็ดพันธุ์พืช

แบบเปรียบ (Vehicle) คือ เมล็ดพันธุ์พืช ส่วนสิ่งที่ถูกเปรียบ (Tenor) คือ สาเหตุของความเกลียดชัง

<!--[if !supportLists]-->2. <!--[endif]-->เปรียบการสร้างความเกลียดชังกับการหว่านเมล็ดพันธุ์

แบบเปรียบ (Vehicle) คือ การหว่านเมล็ดพันธุ์ ส่วนสิ่งที่ถูกเปรียบ (Tenor) คือ การสร้างความเกลียดชัง

<!--[if !supportLists]-->3. <!--[endif]-->เปรียบระดับความเกลียดชังกับการเติบโตของเมล็ดพันธุ์

แบบเปรียบ (Vehicle) คือ การเติบโตของเมล็ดพันธุ์ ส่วนสิ่งที่ถูกเปรียบ (Tenor) คือ ระดับความเกลียดชัง

<!--[if !supportLists]-->4. <!--[endif]-->เปรียบผลของความเกลียดชังกับต้นไม้

แบบเปรียบ (Vehicle) คือ ต้นไม้ ส่วนสิ่งที่ถูกเปรียบ (Tenor) คือ ผลของความเกลียดชัง

อุปลักษณ์เชิงมโนทัศน์ (Conceptual metaphor) เป็นลักษณะหนึ่งของการขยายความหมาย (Extension of meaning) แต่นอกจาก metaphor แล้วยังมีการขยายความหมายในอีกรูปแบบหนึ่ง คือ นามนัย (Metonymy)ซึ่งจะกล่าวถึงในบทความถัดไป

Reference :ศุภชัย ต๊ะวิชัย. "อุปลักษณ์เชิงมโนทัศน์แสดงอารมณ์โกรธในภาษาไทย". วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร, 2549.

Different geographical environment and history have different connotations of animal words

Different countries have different living environment and different living environment gestates diverse cultures. So the connotations of animal words are no exception. For example, because Britain’s fishery , ship-building industry and the marine transportation industry hold great proportion in the economy. In the language expression what they naturally associate are things related with the marine. In English there are many idioms related with the fish. Such as: “Drink like a fish (牛饮/niu214jin214/)”, “a big fish (大亨/ta51hen55/)”, “a dull fish (迟钝汉/tʂi214tun51han51/)”, “a poor fish (倒霉的人/tao214tu35tɣ214ʐen214/)”, “a cool fish (无耻之徒/wu214tʂi214tʂi55tʰu214)”, “a cold fish (冷漠的人/leŋ214mo51tɣ214ʐen214/)”, “a loose fish (放荡鬼/faŋ51taŋ51kui214/)” and so no.

However China is a country living on agriculture. It belongs to inland place where people cannot live without earth. Above 80% of the nation’s population are engaged in the agriculture. People’s production and economic activity are mainly attachment on land. So things they usually associate with are always related to land. Therefore, cattle play an extremely important role in ancient agricultural life. Many Chinese idioms take cattle as metaphor. For example, “他壮得像头牛/tʰa55ʈʂuaŋ51tɣ214ɕiaŋ51tʰou214niu214/ (He is as strong as an ox.)”. In English this should be translated as “He is as strong as a horse”. This is because the Chinese have been using “牛/niu214/ (ox)’ in farming for thousands of years while the horse has been used for most farming work in Britain.

Some special animal words, idioms come from historical books and classical works, and fable and story are the important components of them.

For example, we have the English idiom “cook one’s goose”. The literal Chinese translation of this idiom is “烹某人的鹅/pʰeŋ55mou214ʐen214tɣ214ɚ214/”. That’s confusing to the Chinese. Its correct translation should be “战胜某人/tʂan51ʂeŋ51mou214zen214/( frustrate somebody’s will or destroy or defeat somebody)”. This idiom comes from an ancient story. English tradition has it that in The Middle Ages, a city was suddenly surrounded by enemies. A resident of the city hanged a goose on a tower to express his scorn for the enemies. But that was a terribly wrong action. The enemies could not stand his shame. Every soldier became mad, and soon they conquered the city. The goose was cooked by the enemy soldier. Later, people use the idiom to mean ‘frustrate somebody’s will’ or ‘destroy or defeat somebody’.e.g. “If we try hard, we will surely cook their goose. ”

We also have some idioms that come from The Fables of Aesop, e.g.
“Cherish a snake in one’s bosom ”. The Chinese translation of this idiom is“养虎贻患/jaŋ214hu214wei214huan51/( Cherish a tiger in one’s bosom)”.

ภาษาจว้าง

การวิเคราะห์

อุปสรรคคำนามที่มีบทบาทแบ่งประเภทคำนามของภาษาจว้าง

(ยกตัวอย่างภาษาถิ่นจว้าง-ตงหลาน)

              ก่อนอื่น ผู้เขียนที่ขออธิบายว่าภาษาที่ยกมาวิเคราะห์เป็นภาษาจว้าง ซึ่งชนเผ่าจว้างใช้กันตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบันในบริเวณตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศจีน และเป็นภาษาแม่ของผู้เขียน ดังนั้นจึงนำมาเสนอและวิเคราะห์เพื่อได้เข้าใจภาษาได้อย่างกว้างและอย่างลึก

             ตามที่เข้าใจในวงการภาษาศาสตร์ คำนามมีลักษณะแปดลักษณะ ได้แก่ spcificity, boundedness, animacy, sex and gender, kinship, social status, physical properties, function ที่จะกล่าวถึงในที่นี่คือ physical property ก็คือคุณสมบัติทางกายภาพ หมายถึง the physical structure of entities (โครงสร้างกายภาพของสิ่ง)

           ภาษาจว้างมีกลุ่มคำกลุ่มหนึ่ง มีอุปสรรคเป็นส่วนที่บ่งบอกกายภาพของคำนาม และมีบทบาทแบ่งแยกประเภทของคำด้วย ส่วนนี้มีหน้าที่คล้ายกับคำสรรพนาม ตามหลังก็คือรากศัพท์ของคำนามซึ่งบ่งบอกความหมายหลักของคำ ต่ดไปผู้เขียนจะยกตัวอย่างภาษาจว้างและพร้อมอธิบายไปด้วย

สรรพนามที่มีการเกี่ยวข้อง	คำนาม	โครงสร้างคำนาม		ความหมาย
		อุปสรรค	รากศัพท์
Ko:51 สรรพนามของประเภทต้นไม้ ต้น	Ko:51fai25	ko:51	fai25 ไม้	ต้นไม้
	Ko:51tҩa:33		tҩa:33 กล้า	กล้า
	Ko:51hou213		hou213 ข้าว	ต้นข้าว
	Ko:51ɲa:51		ɲa:51  หญ้า	หญ้า
	Ko:51you51		you51 เมเปิล	ต้นเมเปิล
tu:21 สรรพนามของสัตว์ ตัว	tu:21pja:51	tu:21	pja:51     ปลา	ปลา
	tu:21liŋ231		liŋ231   ลิง	ลิง
	tu:21ma:25		ma:25   หมา	หมา
	tu:21tou45		tou45   กระต่าย	กระต่าย
	tu:21ɕɯ:231		ɕɯ:231   วัว	วัว
	tu:21va:i231		va:i231    ควาย	ควาย
kon45 ก้อน สรรพนาม	kon45hin51	kon45	hin51    หิน	หิน
	kon45ɕu:n51		ɕu:n51     อิฐ	อิฐ
pou25 สรรพนามของคน	pou25hun231	pou25	hun231     คน	คน
	pou25fa:ŋ231		fa:ŋ231   ผี	ผี
	pou25la:o25		la:o25    ใหญ่	ผู้ใหญ่
	pou25tɕe:45		tɕe:45       แก่	ผู้แก่
lək25 สรรพนามของสิ่งของที่มีรูปร่างกลมและเล็ก ลูก	lək25kɯ:231	lək25	kɯ:231มะเขือ	มะเขือยาว
	lək25ma:n11		kɯ:231 เผ็ด พริก	พริก
	lək25fak25		fak25ผ้กที่มีรูปร่างเหมือนฟักทอง	ฟักทอง
	lək25ma:k45		ma:k45พลัม	ลูกพลัม
	lək25pak25		pak25หัวไชเท้า	หัวไชเท้า

           ตารางข้างต้นแสดงให้เห็นถึงความคล้ายของสรรพนามและอุปสรรคของคำนาม สามารถบอกได้ว่าที่มาของอุปสรรคเช่นนี้คือคำสรรพนาม ระหว่างคำสรรพนามกลายเป็นอุปสรรค grammaticalization เกิดขึ้น ซึ่งผู้เขียนจะให้คำอธิบายในส่วนหลังของบทความ

           จากตารางข้างต้น สามารถสรุปได้โครงสรางทาง syntax หรือว่าวิธีการสร้างคำเหล่านี้ของภาษาจว้างเป็นดังนี้

           อุปสรรค(ซึ่งที่มาจากคำสรรพนามที่เกี่ยวข้อง) + รากศัพท์  = คำนาม

           และโครงสร้างทาง semantic หรือทางความหมายเป็นดังนี้

          ความหมายย่อยของคำสรรพนาม(แยกประเภท/บ่งบอกรูปร่าง) + ความหมายหลัก = คำนาม(ความหมายรวม)

           คำนามเหล่านี้มีลักษณะสองลักษณะ ได้แก่

           ๑.  มีความมั่นคง แต่ก็ยังสมารถตัดอุปสรรคออกเป็นคำเดี่ยวได้ สามารถทำหน้าที่ของคำนามในประโยค และมีความหมายครบถ้วน แต่การแจกแจงของคำนามที่มีอุปสรรคและคำนามที่เป็นรากศัพท์นั้นมีการแตกต่างกัน  เวลาข้างหน้าคำนามมีคำสรรพนามเป็นส่วนขยาย เช่น ɬɔːŋ⁵¹(สอง) tu²¹(ตัว) p^ja:⁵¹(ปลา) ใช้คำที่มีสรรคไม่ได้ แต่ถ้าข้างหน้าไม่มีคำสรรพนามเป็นส่วนขยายหรือว่าประโยคประกอบด้ายคำนามอย่างเดียว ส่วนมากจะใช้คำที่มีอุปสรรค เช่น 

            -------  Ko:⁵¹            nəi²⁵                   ko^:51            ma:²³¹                              ------   ko:⁵¹ fai²⁵  

                    ต้น          นี้                   ต้น            อะไร                              ต้น ไม้

           ๒.คำนามเหล่ามีข้อบ่งบอกรูปร่างของสิ่งที่หหมายถึง และสามารถแยกประเภทของมันตามรูปคำ เพราะว่ามันมีความหมายย่อยของคำสรรพนามแฝงอยู่ข้างใน ทั้งนี้มีสาเหตุซึ่งเมื่อกี้นี้เพิ่งพูดถึงว่า grammaticalization มันเป็นกระบวนการหนึ่งในการเปลี่ยนแปลงของภาษา สามารถแบ่งออกเป็นสี่ขั้นตอน ได้แก่ content word>non-content word>attached form> Tortuous affixes ระหว่างสี่ขั้นตอนนี้ ไม่มีเส้นขอบเส้นไดสามารถแยกสี่ขั้นตอนนี้ได้อย่างชัดเจน และ grammaticalizationก็ไม่จำเป็นต้องข้ามผ่านสี่ขั้นตอนนี้ทั้งหมดถึงจะเรียกว่า grammaticalization^๑  ดังนั้นมองจากตัวอย่างที่ยกมา grammaticalizationของภษาจว้างยังอยู่ในระหว่างสูญเสียความเป็นิอสระ แต่ความหมายและหน้าที่ของคำสรรพนามยังคงอยู่

               การเกิดกระบวนการ grammaticalization มันไม่ใช่มีตามโอกาส เวลาเกิดขึ้นต้องมีเป็นทั้งชุด ทั้งนี้จะเกี่ยงข้องกับการเลือกใช้ภาษาของชนเผ่าจว้างและปัจจัยอื่นๆหลากหลาย

อ้างอิง

             Historical linguistics, Wu Anqi, Shanghai Education Publishing house